Een sneeuwdek van pluis

Tijdens een hardlooprondje liep ik er ineens tegenaan: een weelderige donslaag in het gras en langs de weg, en de witte plukjes dwarrelden in groten getale door de lucht. Het was een vreemd, maar bijna sprookjesachtig gezicht met de zon die erop scheen.

Vruchten

Het pluis is afkomstig van een boom. Vooral de populier en de wilg zijn berucht om het verspreiden van grote hoeveelheden dwarrelende pluizen. De vruchten van deze bomen worden in de loop van het voorjaar rijp, en barsten vervolgens open. Eind mei, begin juni – nu dus – is hiervan het hoogtepunt.

Zaden vervoeren

In die vruchten zitten de zaden van de boom. Om zich voort te planten, moeten die zaden verspreid worden, en daar hebben sommige bomen een zeer ingenieus systeem voor ontwikkeld. De ene soort rekent op verspreiding via dieren, de andere geeft zijn zaden een soort propeller om grotere afstanden af te leggen, en deze bomen gebruikt dus pluis om de zaden te vervoeren. Als je het pluis van wat dichterbij bekijkt, zie je de zaadjes ook zitten.

Uiteraard zijn de pluizenbolletjes erg licht. Met een heel klein zuchtje wind laten ze al los van de boom en dwarrelen als sneeuwvlokken naar beneden. Op een rustige, warme lentedag zie je deze pluizensneeuw regelmatig door de lucht dwarrelen.

Hooikoorts?

Het ziet er uit als het zoveelste drama voor hooikoortspatiënten, maar dat is niet helemaal juist. Hoewel je wel allergisch kunt zijn voor deze specifieke pluizen, veroorzaakt dit pluis geen hooikoortsaanvallen. Het valt natuurlijk wel samen met de periode waarin andere planten en bomen veel pollen in de lucht brengen.

Vandaag is het met wat meer wind en regen geen goede dag om een pluizensneeuwbui te spotten. De komende week komen er wel weer enkele kalme, zonnige en warme dagen aan. Ideale omstandigheden voor een sneeuwbui – van pluis, wel te verstaan.