Snel genieten van de sneeuw, voordat ie weg is

Ja, ik ben een onverbeterlijke sneeuwliefhebber. Sneeuw is de reden waarom ik ooit in het weer terechtkwam. Voor mensen die niet van sneeuw houden, is dit dan waarschijnlijk ook niet het juiste verhaal. Al denk ik dat iedereen een beetje sneeuw op zijn tijd wel kan waarderen.

Het zat erin

Het zat al een paar dagen in de weerkaarten, maar wijs geworden door de schade en de schande van de afgelopen niet-wintermaanden verwachtte ik er weinig van. Toen ik om 4 uur ’s nachts even naar de wc moest en naar buiten keek, was er dan ook helemaal niets aan de hand.

Het wonder heeft zich voltrokken

Ruim twee uur later, bij het uit bed komen, blijkt het wonder zich dan toch te hebben voltrokken. Het sneeuwt buiten de deur. Er vallen mooie, dikke vlokken. De bovenkant van de auto’s is zelfs al een beetje wit. Op straat blijft nog helemaal niks liggen. Door het zachte weer van de laatste tijd zit er zoveel warmte in de grond dat de natte sneeuw op de straten in de stad meteen smelt.

110 meter

Er zit maar een ding op, we moeten toch snel even naar de Veluwezoom, waar zich het hoogste punt van de Veluwe bevindt: het op 110 meter hoogte gelegen Signaal Imbosch. Omdat ik een late dienst heb, moet het allemaal precies passen. We doen alles wat we nog moeten doen deze vroege ochtend zo snel als we kunnen. Daarna gauw naar buiten waar het net nog even hard sneeuwt.

Elke meter hoger meer sneeuw

Door Arnhem gaat het richting het Spijkerkwartier. Dat is een meter of 30 lager dan de plek waarop wij deze week slapen. Het is het verschil tussen sneeuw op de daken en eigenlijk niks meer. In het Spijkerkwartier regent het gewoon. Even later gaan we verder, omhoog richting Rozendaal en daar vandaan over een prachtige slingerweg door het bos omhoog. Elke meter hoger ligt er meer sneeuw, elke meter lager verdwijnt er weer veel. Op bijna 106 meter hoogte bij de Zijpenberg ziet het er prachtig uit. Op ieder twijgje van de boomtakken ligt sneeuw, ook al is er niet meer dan hooguit 1 of 2 centimeter gevallen. De takken druppen als een gek, want het dooien is al bezig.

Brandtoren

Het einddoel van de rit is de parkeerplaats bij de enige brandtoren die de Veluwe nog rijk is. Hij staat op een soort hoogvlakte, die bijna in zijn geheel net boven 100 meter hoogte ligt. Hier blijft de sneeuw altijd het makkelijkst liggen, zo weten we al vele jaren. Het is ons al meerdere malen overkomen dat er in onze tuin in het Spijkerkwartier niet meer dan 3 centimeter lag, terwijl  de vlakte bij de brandtoren op hetzelfde moment met een 15 tot 20 centimeter dikke laag bedekt was.

Hooguit 1 a 2 centimeter

Nu is het hooguit 1 a 2 centimeter. De zwaarste buien hebben dit gebied duidelijk gemist. Toch is het mooi wit, helemaal als je in je achterhoofd houdt dat we er ook echt niks meer van verwacht hadden. We lopen snel een rondje over een totaal verzopen pad. Om de grote plassen en de ruim voorradige modder te ontwijken, wijk ik af en toe uit naar het met sneeuw bedekte hoge gras. De sneeuw kraakt lekker onder mijn schoenen, dit begint toch ergens op te lijken. We hebben maar kort de tijd, we moeten snel terug naar de auto. Het is maar weinig, maar toch de moeite meer dan waard.

Signaal Imbosch

Vlak voordat we op de parkeerplaats terug zijn, passeren we het Signaal Imbosch, met zijn 110 meter het hoogste punt van de Veluwe. Voor deze ene keer valt de sneeuwhoeveelheid er een beetje tegen. Maar een kinderhand is gauw gevuld en er misschien komt er snel nog een kans.