Californië gaat opnieuw een droogte tegemoet

De iconische watervallen in het Amerikaanse Yosemite National Park in de Sierra Nevada in Californië stromen weer, meldden we vorig jaar op 27 oktober op Weer.nl. De watervallen waren door de enorme droogte in het gebied vrijwel helemaal droog komen te staan, maar de zware regenval van toen had ervoor gezorgd dat de ze – in elk geval tijdelijk – weer in hun oude luister werden hersteld.

De watervallen, die in meerdere stappen een hoogteverlies van 739 meter overbruggen, zijn één van de grote trekpleisters van het Yosemite National park. Je kunt er via diverse paden komen. De watervallen bestaan uit meerdere delen. Eerst is er de bovenste, die over 440 meter naar beneden stort. Vervolgens komen de middelste 4 watervallen, die samen goed zijn voor een hoogteverlies van 206 meter en dan gaat het water via de onderste waterval nog eens 98 meter omlaag.

Watervallen in de lente op hun mooist

De watervallen, die vooral door de smeltende sneeuw in het park worden gevoed, bereiken hun hoogste waterafvoer in de lente. Dan is het uitzicht erop meestal op zijn spectaculairst. In de loop van de zomer, die in die in deze regio altijd erg droog en heet verloopt, verliezen ze hun meeste water en komen vaak vrijwel droog te staan. In 2021 was dat niet anders. Het was zelfs heel snel al met de watervallen gedaan, omdat er ook in de voorgaande winter maar heel weinig sneeuw viel.

‘Bomb-cyclone’

Een lagedrukgebied (het systeem werd door meteorologen zelfs een ‘bomb-cyclone’ genoemd vanwege de even heftige als plotselinge weersomslag waarmee de passage ervan gepaard ging) bracht eind oktober in het noorden van Californië veel wind en regen. In het Yosemite park viel in 36 uur tijd ongeveer 175 millimeter, waarvan een deel in de hoger gelegen gebieden als een 1 meter dikke natte sneeuwlaag omlaag kwam. Verder naar het westen in de kustgebieden van Californië viel soms recordveel regen en was de overlast van wind en water groot.

Beken en rivieren stegen snel

Dankzij de regen en sneeuw kwam niet alleen de waterval weer tot leven, ook andere rivieren stegen snel, vooral doordat de droge en dichtgeslagen bodem in het park het vele regenwater nog niet heel goed kon opnemen. Daardoor kwam veel ervan in beken en rivieren terecht. Sommige van die rivieren stegen zelfs zo snel dat ze dichtbij overstromingsniveaus uitkwamen.

Toen al werd betwijfeld of die regen echt een einde aan de droogte zou betekenen. En terecht, naar nu blijkt. Bleef het tot in december nog vaak nat en wisselvallig, vanaf januari (precies het moment waarop in Europa de westcirculatie doorbrak) namen hogedrukgebieden het heft weer in handen en kwam er geen storing meer door. Het resultaat was een winter waarin in de bergen wederom niet de gebruikelijke sneeuwhoeveelheid is gevallen. De teller is bij twee derde blijven steken.

Slecht nieuws

Voor het westen en zuidwesten van de Verenigde Staten is dit slecht nieuws. Tijdens het immer droge en hete zomerhalfjaar leunt de regio zwaar op de stuwmeren, die in het winterhalfjaar door regen en smeltwater worden gevoed. Gemiddeld staan de stuwmeren in Californië nu op 73 procent van normaal, maar de twee grote (Lake Oroville en Lake Shasta) komen niet verder dan respectievelijk 47 en 37 procent van de waterhoeveelheden die ze normaal bergen. Hiermee lijkt nu al wel duidelijk dat de megadroogte in het gebied, die al meerdere jaren duurt, ook de komende zomer zal aanhouden. Feitelijk is er dan gebrek aan water voor alles; de natuur, de landbouw en ook voor drinkwater. Nu al wordt het water van de Coloradorivier gerantsoeneerd. Dat is nog niet eerder gebeurd.