In de grond gespietst

We vertelden al over stofstormen, zware regenval, angstige momenten in het bos, een af en toe Egyptische duisternis en omgewaaide bomen. Maar ook op een andere manier deed het onweer van zich spreken. Want was het nou een bliksem die in een park in het Gelderse Velp een waar kunststukje volbracht? Of is het toch op een andere manier gegaan?

Park Daalhuizen

Arnhem en Velp zitten aan elkaar vast. Als je Arnhem via de statige Velperweg aan de oostkant uit rijdt, passeer je een viaduct onder de A12. Aan de ene kant staat het bord met einde Arnhem, aan de andere kant rijd je Velp in. Het is dat er even verderop aan de linkerkant een park ligt, anders zou de stad nooit ophouden. Dat park heet Daalhuizen en bestaat al lang. Blikvanger is een meer dan 200 jaar oude eik. Het is een bijzondere boom op een speciale plek. Mensen komen er samen om wat dan ook te doen.

Aan de achterzijde van het park, bevindt zich een bos dat bij het landhuis Dordtwijck hoort. Het grenst aan het park, maar je kunt er niet in. Het is geheel omhekt. Wel kun je er omheen lopen. Er staan veel oude beuken, maar ook eiken. Aan de oostkant kun je, richting Rozendaal, wel een stukje door het bos lopen, over het pad, langs het hek. Onder de dik gebladerde beukenkronen is het er mooi. Het lijkt wel een sprookjesbos.

Er is iets raars

Sinds donderdag zie je er achter het hek iets raars. Een dode boom, die er al lang staat, is om de een of andere reden met grote kracht gespleten. Een deel is blijven staan, het andere deel is er, als een reusachtige splinter, afgeklapt, heeft in de lucht een kennelijk een halve slag gemaakt en is daarna als een soort speer met grote kracht in de grond geslagen. Daar staat het stuk hout nu. Een beetje scheef, met de punt in de grond. Onder het restant van de boom, waaruit het kwam, een metertje verderop. In beide restanten is te zien dat de boom van binnen hol was en van beide staat het holle deel naar je toe.

Als je er langs loopt, wordt je oog er meteen naartoe getrokken. Ter plekke is zo te zien nog wat weggezaagd. Het hek is er ook uit zijn verband gerukt. Het meest bijzondere is wel dat bij het stuk hout, dat in de grond gespietst staat, helemaal niets meer te zien is van de kracht waarmee dat gebeurd moet zijn. Het pad er omheen ligt er ongeschonden bij. Het is net of het altijd zo is geweest, alsof er op het pad een kunstwerk is gemaakt. Het hout totaal verstild. En toch zo bijzonder. Dat zie je meteen, dat het heel bijzonder is.

Wat is hier gebeurd?

We maken foto’s van het aparte tafereel. Dat is nog best lastig, want je kunt er niet bij. Zo goed en zo kwaad doen we het tegen de door de bomen heen schijnende zon in; over het hek en door het gaas. Er lopen anderen voorbij. Ook zij stoppen om te kijken. Wat is hier gebeurd? Was het de wind? Dat lijkt niet voor de hand te liggen. Daarvoor is er te weinig schade aan de bomen in de directe omgeving. Daarbij was de gespleten boom al dood en had geen blad meer aan de takken, als die takken er al waren. Mogelijk zijn het de takken, die van het hek zijn weggezaagd. Er liggen nog stukjes hout die daarvan over zijn.

Als het de wind niet was, dan moet het de bliksem zijn geweest. Een bliksem die op een oude beuk is ingeslagen en het restant in tweeën heeft gespleten. Dat is met zo’n klap gegaan dat het vliegende deel als een soort speer in de grond is gespietst. Het ziet er intrigerend uit.