Storm werkt verwoestend voor stranden Spaanse zuidkust

Het afkalven van de kust is al langer een probleem in Zuid-Spanje. Met een kustverdediging die op geen enkele manier te vergelijken is met de maatregelen die we hier hebben genomen om de stranden tegen de zee te beschermen, is er maar weinig nodig om de kustlijn te beschadigen. De werkzaamheden, nodig om de schade van de vorig storm te herstellen, zijn nog niet eens voltooid of een nieuwe golf aan zeewater komt er alweer achteraan. De toeristische sector zit met de handen in het haar. De paasdagen werpen hun schaduwen vooruit en de voor het toerisme in Spanje belangrijke Semana Santa komt eraan.

Nu is het de wind

Was het enkele weken vooral de regen die her en daar schade aanrichtte, maar vooral ook blijdschap bracht omdat de droogte voorbij was, nu is het vooral de wind die de aandacht opeist. Het hele kustgebied, tussen globaal Almuñecar in het oosten en Estepona in het westen, heeft er last van. Overal is het beeld hetzelfde. Sterk afgekalfde stranden, beschadigde terrassen en kades, douches op het strand die niet meer te gebruiken zijn en omgevallen palmbomen, door de sterke stroming van het golvende water.

De plaatselijke overheden zitten met de handen in het haar. Hoe moet dit allemaal op tijd worden hersteld, nog voordat de verwachte golf aan toeristen komt? Er was al begonnen met het herstellen van de schade, aangericht door de stormen van enkele weken geleden. Maar die maatregelen zijn door de harde wind van de laatste dagen volledig tenietgedaan. Het is alleen maar erger geworden. En de storm houdt nog steeds aan.

Strandtenten

Eén van de allerergst getroffen stranden is Playa del Alicate, ongeveer 7 kilometer ten oosten van Marbella, bij de wijk Las Chapas Playa. Daar is het strand van nature al smal. Stonden er vroeger nog diverse strandtenten op het zand, door het afkalven van het strand ter plaatse zijn de meeste al naar een plekje hogerop, in of achter de duinen opgeschoven. Er staat er nog één, Hipopotamos Beach op het zand, bij de ingang van de wijk, op de plek waar de parkeerplaats zich bevindt. In het najaar, bij de wissel van de maanden september en oktober, was het meeste zand er bij een oostenwind al weg. Het water stroomde er op dat moment via gaten in de muur tot onder het terras. Bij andere windrichtingen werd het strand weer breder, en kon je er nog op een fatsoenlijke manier voorlangs.

Toen al trok de hotellerie van Marbella bij de autoriteiten aan de bel. Een badplaats ‘op stand’, zoals Marbella, verdienden een beter strand, dan hetgeen er nu te bieden was, zo vonden de hoteleigenaren. Er moest echt wat gebeuren, maar nu wel op een manier die toekomstbestendiger was. En ja, ze noemden Nederland als voorbeeld. Ook aan de Spaanse zuidkust hadden ze van de ‘zandmotor’ gehoord. Het principe, op één plek zand opbrengen en daarna wind, golven en stromingen de rest laten doen, sprak ze enorm aan.

Aan de bak

In de tussentijd bleef echter alles bij het oude. Zoals altijd verschenen scheepjes voor de kust die zand opbrachten en de stranden lokaal herstelden. Dat had even succes, totdat de winter kwam en nieuwe stormen en regenval de schade aan de stranden alleen maar weer groter maakten. En nu is dan de Semana Santa in zicht en ligt er een bijna onoplosbare puzzel. Het worden interessant tijden, ook in zuiden van Spanje. Ze moeten er nu echt aan de bak.